Pasożyty jelitowe kotów
Czy kiedykolwiek słyszałeś o glistach lub tęgoryjcach? I czy nazwa Taenia coś ci mówi? Prawdopodobnie nie! I nigdy ich nie widziałeś. To pasożyty jelitowe, prawdziwi „niewidzialni wrogowie” naszych psów i kotów. Nie widać ich, ale są!
Dlaczego ich nie widzisz?
Nie są widoczne, ale zagrażają zdrowiu Twojego psa lub kota. Pasożyty jelitowe stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia naszych zwierząt. W tym celu musisz bronić swojego pupila już od małego za pomocą określonych produktów.
Glista kocia (Toxocara cati), jest to rodzaj nicienia bytującego w jelicie cienkim.Występuje u kotów bardzo często. Chore zwierzęta wydalają kał z jajem glisty, a do zarażenia kolejnych kotów dochodzi przez układ pokarmowy. Rozprzestrzenianiu się toksokarozy sprzyja fakt, że jaja mogą przetrwać w środowisku nawet rok, zachowując swoją inwazyjność!
Oprócz dorosłych kotów mogą chorować także kocięta. Dla ich małych organizmów jest to bardzo niebezpieczne. Rodzą się one wolne od glist, nie występuje tu zakażenie śródmaciczne tak, jak u szczeniąt. Jednak larwy zostają wydalane z mlekiem matki lub mogą znajdować się w środowisku zewnętrznym.
U ludzi zarażenie występuje bardzo rzadko, najczęściej u dzieci.
Tęgoryjce to także nicienie, na które narażone są nasze koty. Większość przypadków spowodowana jest przez Ancylostoma tubaeforme. Zwierzęta połkają jaja zawierające larwę pasożyta, ale możliwe jest też zarażenie przez skórę. Wędruje ona wtedy z układem krwionośnym do serca i płuc. Przy uporczywym kaszlu kota następuje odchrząknięcie i połknięcie larwy, która trafia do układu pokarmowego. Tam tęgoryjce przyczepiają się do ściany jelita za pomocą specjalnych struktur i żywią się krwią.
U człowieka ancylostomatozę powodują inne gatunki nicienia.
Tasiemiec (Dipylidium caninum) najczęściej diagnozowany jest u zwierząt mięsożernych. Żywicielami pośrednimi są pchły lub wszoły. Do zachorowania dochodzi wskutek zjadania zarażonych owadów, podczas wylizywania sierści. Następnie pasożyty dostają się do miejsca docelowego, czyli jelita kota bądź psa.
Mimo że tasiemce z tej grupy występują na terenie całej Europy, u ludzi przypadki zarażenia tasiemcem zdarzają się sporadycznie i musiałoby się to wiązać z połknięciem pchły.
Przyczyny robaków u kotów
Prawdopodobieństwo zarażenia robakami, jeśli kot jest kotem wychodzącym, jest większe, jednak nie znaczy to, że koty domowe są zupełnie bezpieczne.
W przypadku kotów wychodzących najczęstszymi przyczynami robaczycy są:
- kontakt z odchodami chorych zwierząt,
- polowania,
- picie wody z kałuż czy stawów,
- większa możliwość inwazji pcheł.
U kotów niewychodzące do zarażenia pasożytami może dojść np. poprzez:
- przeniesienie jaj pasożytów na zanieczyszczonym obuwiu przez właścicieli,
- kontakt z innymi zwierzętami wychodzącymi znajdującymi się w domu np. psami,
- jedzenie surowego mięsa,
- polowania na owady.
Na zarażenie pasożytami u kotów może wskazywać szereg charakterystycznych objawów, które zostaną opisane szczegółowo w kolejnym artykule.
